Najbardziej emocjonalny i najbardziej ekspresyjny z naszych ptaków . “Każdy Dudek chwali swój czubek” – brzmi porzekadło. I rzeczywiście ma co chwalić, bo to właściciel największego i najpiękniejszego czubka. Dudek składa go i rozkłada w chwilach zaniepokojenia i zaskoczenia – czyli w zasadzie co chwila – a także przy lądowaniu. Również w czasie godów czubek pełni kluczową rolę, sygnalizując nastrój ptaka. W tym czasie składany jest i rozkładany niezliczoną ilość razy.

Charakterystyczny głos, od którego ptak ten wziął swoją nazwę w tak wielu językach, służy dudkom do informowania sąsiadów o zajęciu terytorium. Bo trzeba wiedzieć, że Dudki są silnie terytorialne i agresywnie bronią swoich włości przed nieproszonymi gośćmi. Niezwykłe są zaloty Dudków. Pełne rozkładania czubków i wachlowania ogonem. W końcowej fazie, gdy samica zaakceptuje nowego małżonka, wchodząc do zaproponowanego przez niego mieszkania, samiec rozpoczyna zaloty karmiące. Wówczas często woła samicę, aby jej podawać smakowite przekąski.

Dudki nie są zbyt wybredne jeżeli chodzi o miejsca lęgowe. Gnieżdżą się w dziuplach, najchętniej w głowiastej wierzbach, czasami w zakamarkach budynków gospodarczych, pod budynkami, pod podłogami, w piwnicach, wśród materiałów budowlanych, w stertach suchych gałęzi, kamieni, a nawet śmieci. Mieszkania Dudków znane są z ich nieprzyjemnego zapachu (przypominającego zgniłe mięso i piżmo). Mówi się nawet, że jego gniazdo łatwiej jest wyczuć niż zobaczyć. Woń ta pochodzi z wydzieliny gruczołu kuprowego samicy i młodych, której ptaki używają m.in. do odstraszania drapieżników i intruzów.

Populacja lęgowa Dudków w naszym kraju spada – aktualnie liczy 22-35 tys. par.