Gołąbek Pokoju wcale nie był biały! Miał różową pierś, a cynamonowe pióra na skrzydłach układały się w charakterystyczne łuski. Szyję zdobiły czarno-białe prążki, a oko wiśniowa obwódka. Był kolorowy i wyglądał jak Turkawka. On był Turkawką!

Łączące się w pary Turkawki okazują sobie wiele czułości. W kulturze Bliskiego Wschodu i Europy zawsze symbolizowały miłość, pokój i oddanie. To one pojawiają się m.in. w biblijnej „Pieśni nad pieśniami”. W mniej podniosłej oprawie spotkamy je w najróżniejszych baśniach i ludowych piosenkach, a także w romantycznej poezji i chociażby u Szekspira. One dały też początek powiedzeniom o „gruchającej parze gołąbków”. Nic dziwnego, bo zakochane samczyki całymi dniami tur-turkają partnerkom swoje wyznania, a w przerwach karmią je… „prosto z dzióbków”.

Europejski i światowy symbol miłość sam teraz jej bardzo potrzebuje. Turkawki migrują na zimę do Afryki. Po drodze muszą przelecieć nad krajami basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, gdzie każdej wiosny i jesieni, razem z innymi ptakami, są dosłownie masakrowane! Odurzane, chwytane w sieci i na lep, zabijane prądem - przede wszystkim strzelane. Najczęściej dla rozrywki tych, którzy to robią. Ocenia się, że każdego roku zabija się tam nawet miliard ptaków. Są wśród nich nasze drozdy, słowiki, pliszki, jaskółki wilgi, bociany, orły…

Liczebność Turkawek w ciągu ostatnich 30 lat spadła o 90%!

Gdy gołębie jakimś cudem przeżyją masową eksterminację i powrócą wiosną do kraju nad Wisłą, coraz trudniej znaleźć im miejsce, gdzie mogłyby zbudować swoje charakterystyczne, ażurowe gniazdo i założyć rodzinę. Zniknęły stare, malownicze sady i parki. Zaoraliśmy miedze, przydroża i zagajniki. Nasiona traw i ziół oraz pąki roślin i owoce, którymi gołębie się żywią – nawet jeśli są - często zostały zatrute. Dookoła, jak okiem sięgnąć, wielkoobszarowe uprawy. Zielone pustynie. Podobnie jest też w krajach nad Renem, Sekwaną, Tamizą - i w całej niemal Europie.

Pełne subtelnego wdzięku Turkawki, światowy symbol pokoju, już nie turkają w naszej obecności. Stały się bardzo płochliwe i trudno je wypatrzeć. Boją się ludzi jak niczego na świecie. I mają ku temu ważne powody.