Średniej wielkości sokół z długim ogonem, związany z terenami rolniczymi i śródpolnymi zadrzewieniami. Coraz częściej jednak widywany w miastach. Polując nad łąkami (trawnikami) czy polami, charakterystycznie zawisa w powietrzu, trzepocząc skrzydłami, wypatrując swojej tradycyjnej ofiary – drobnych gryzoni. Miejskie Pustułki częściej polują na drobne ptaki – głównie Wróble i Mazurki.

Pustułki zajmują gniazda po ptakach krukowatych, zasiedlają dziuple, strychy, wyłomy w murach, odpowiednio duże budki lęgowe. Tak, jak to u sokołów bywa, Pustułka sama gniazd nie buduje.

Sąsiedztwo pustułek lubią niektóre gatunki ptaków (zasadniczo te, których nie lubią Pustułki). Zwłaszcza miejskie gołębie Grzywacze chętnie gnieżdżą się w ich pobliżu. Pustułki stanowią dla nich swoisty parasol, który chroni je przed innymi drapieżnikami, zwłaszcza ptakami krukowatymi. Z kolei same Pustułki nie stanowią zagrożenia ani dla nich, ani dla ich młodych.

Pustułki posiadają niezwykłą zdolność tropienia gryzoni po ich ścieżkach oznaczonych za pomocą moczu. Mocz wielu gryzoni, w tym ulubionych przez Pustułki norników, silnie odbija światło UV. Liczba odbijanych promieni UV z czasem spada, co informuje sokoły o tym czy dany ślad jest świeży, czy nie. Patrolując tylko świeżo oznaczone ścieżki, Pustułka łowi więcej gryzoni. Liczebność jej populacji lęgowej w Polsce jest stabilna i wynosi 4,9-5,1 tys. par. Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową.