Ptak o dwóch twarzach – niemal dosłownie. Z tyłu głowy Pójdźka posiada wzór na piórach, który układa się w drugą „twarz”. Ten zabieg ma na celu zniechęcić potencjalnych drapieżników do ataku (głównie zresztą inne, większe sowy) i dać im sygnał, że są pod stałą obserwacją, a Pójdźce zapewnić względny spokój i bezpieczeństwo.

Sowa o aktywności dziennej i zmierzchowej o czym świadczą jej hipnotyzująco żółte oczy. Silnie związana z człowiekiem i ludzkimi zabudowaniami. Zasiedla zarówno duże miasta, jak i wsie, gdzie chętnie kryje się i gnieździ w budynki gospodarcze. Miłośniczka dziupli wydrążonych w starych głowiastych wierzbach.

W tradycji ludowej jej głos traktowano jako przepowiednię rychłej śmierci: „Pójdź, pójdź w dołek pod kościołek”. Spowodowało to, że przez lata Pójdźka i inne sowy były zaciekle tępione przez ludzi. Niesłusznie. To nasi najwięksi sprzymierzeńcy w walce z gryzoniami. Poluje także na małe ptaki, owady, płazy i z wielką chęcią także na… dżdżownice.

Pójdźka miała być posłanką bogini Ateny, do czego nawiązuje jej nazwa łacińska. Symbol mądrości.

Chętnie przesiaduje w ciągu dnia w widocznym miejscu, np. na szczycie dachu lub na słupie. Potrafi dość zgrabnie chodzić lub skakać po ziemi na stosunkowo długich nogach.

Osiadła. Bardzo nieliczna – jej krajową liczebność szacuje się na 500-1000 par.